در دنیای پیچیده حسابداری و گزارشگری مالی، صحت و شفافیت اطلاعات مالی از اهمیت بسزایی برخوردار است. یکی از جنبه‌های کلیدی در این زمینه، نحوه برخورد با اشتباهات و اصلاح حساب‌های دوره‌های مالی گذشته است که تحت عنوان “تعدیلات سنواتی” شناخته می‌شود. تعدیلات سنواتی به عنوان ابزاری برای اصلاح اشتباهات حسابداری، تغییر در رویه‌ها یا کشف اطلاعات جدید، نقشی حیاتی در ارائه تصویری دقیق از وضعیت مالی شرکت‌ها ایفا می‌کنند.
با توجه به اهمیت این موضوع، استانداردهای حسابداری بین‌المللی (IFRS) و استانداردهای حسابداری ملی، الزامات خاصی را برای شناسایی، ثبت و افشای تعدیلات سنواتی تعیین کرده‌اند. رعایت این استانداردها برای اطمینان از صحت و قابلیت اتکای گزارش‌های مالی ضروری است. عدم رعایت این الزامات می‌تواند منجر به ارائه اطلاعات نادرست، تصمیم‌گیری‌های اشتباه و حتی مشکلات قانونی برای شرکت‌ها شود.
بیشتر بخوانید:
راهنمای جامع آشنایی با استانداردهای حسابداری
استاندارد شماره 1: چارچوب پایه برای تهیه صورت‌های مالی
راهنمای جامع استاندارد شماره ۲ حسابداری: صورت جریان‌های نقدی
استاندارد شماره ۳ حسابداری (درآمد عملیاتی) – مشاور مالیاتی
این مقاله به بررسی جامع تعدیلات سنواتی و چگونگی تطابق آن‌ها با استانداردهای حسابداری می‌پردازد. در این راستا، ابتدا به تعریف دقیق تعدیلات سنواتی و انواع آن پرداخته می‌شود. سپس، الزامات استانداردهای حسابداری مرتبط با این تعدیلات به تفصیل مورد بررسی قرار می‌گیرد. در ادامه، چالش‌های عملی در اجرای این استانداردها و راهکارهای مقابله با آن‌ها مورد بحث قرار می‌گیرد.
استانداردهای حسابداری مرتبط با تعدیلات سنواتی
استانداردهای حسابداری، چارچوبی مدون و الزام‌آور برای نحوه شناسایی، ثبت و افشای اطلاعات مالی ارائه می‌دهند. در خصوص تعدیلات سنواتی نیز، این استانداردها الزامات خاصی را تعیین کرده‌اند که رعایت آن‌ها برای اطمینان از صحت و قابلیت اتکای گزارش‌های مالی ضروری است. عدم رعایت این الزامات می‌تواند منجر به ارائه اطلاعات نادرست، تصمیم‌گیری‌های اشتباه توسط ذینفعان و حتی مشکلات قانونی برای واحد تجاری شود.
هدف اصلی استانداردهای حسابداری مرتبط با تعدیلات سنواتی، حصول اطمینان از موارد زیر است:
- صحت و قابلیت اتکای اطلاعات مالی: با اصلاح اشتباهات دوره‌های گذشته، اطلاعات مالی دقیق‌تر و قابل اتکاتر می‌شوند.
- قابلیت مقایسه اطلاعات مالی: با اعمال رویه‌های یکسان در خصوص تعدیلات سنواتی، امکان مقایسه اطلاعات مالی بین دوره‌های مختلف و بین واحدهای تجاری مختلف فراهم می‌شود.
- شفافیت و پاسخگویی: افشای مناسب تعدیلات سنواتی، شفافیت در گزارشگری مالی را افزایش داده و واحد تجاری را در برابر ذینفعان پاسخگوتر می‌کند.
در ادامه، به بررسی تفصیلی استانداردهای حسابداری مرتبط با تعدیلات سنواتی و ارائه مثال‌هایی برای درک بهتر این مفاهیم می‌پردازیم.
تعریف تعدیلات سنواتی طبق استانداردها
طبق استانداردهای حسابداری، تعدیلات سنواتی به اصلاحات با اهمیتی گفته می‌شود که به دوره‌های مالی گذشته مربوط می‌شوند و ناشی از موارد زیر هستند:
- اشتباهات: اشتباهات در شناسایی، اندازه‌گیری، ارائه یا افشای عناصر صورت‌های مالی در دوره‌های گذشته. این اشتباهات می‌تواند ناشی از خطاهای محاسباتی، اشتباه در بکارگیری استانداردهای حسابداری، یا نادیده گرفتن اطلاعات موجود باشد.
- تغییر در رویه‌های حسابداری: تغییر از یک رویه حسابداری پذیرفته شده به رویه حسابداری پذیرفته شده دیگر. این تغییر باید با توجیه مناسب و بر اساس الزامات استانداردها انجام شود.
نحوه شناسایی و ثبت تعدیلات سنواتی
استانداردهای حسابداری، نحوه شناسایی و ثبت تعدیلات سنواتی را به شرح زیر تعیین می‌کنند:
- شناسایی: تعدیلات سنواتی باید به محض کشف اشتباه یا تصمیم به تغییر رویه حسابداری شناسایی شوند.
- ثبت: تعدیلات سنواتی معمولاً با تعدیل مانده ابتدای دوره سود (زیان) انباشته در صورت‌های مالی دوره جاری ثبت می‌شوند. به عبارت دیگر، تأثیر تعدیلات سنواتی بر دوره‌های گذشته، به جای اینکه در سود و زیان دوره جاری منعکس شود، مستقیماً بر سود (زیان) انباشته ابتدای دوره جاری اعمال می‌شود.
- افشا: ماهیت، مبلغ و تأثیر تعدیلات سنواتی بر دوره‌های گذشته باید در یادداشت‌های توضیحی صورت‌های مالی افشا شود.
مثال‌هایی از تعدیلات سنواتی
مثال ۱: اشتباه در محاسبه استهلاک:
فرض کنید شرکتی در سال گذشته، استهلاک دارایی ثابتی را به اشتباه کمتر از میزان واقعی محاسبه کرده است. این اشتباه منجر به بیشتر نشان داده شدن سود خالص در سال گذشته شده است. در سال جاری، پس از کشف این اشتباه، شرکت باید با انجام تعدیلات سنواتی، مبلغ استهلاک را اصلاح کرده و تأثیر آن را بر سود (زیان) انباشته ابتدای دوره جاری اعمال کند.
مثال ۲: تغییر در روش ارزیابی موجودی کالا:
فرض کنید شرکتی در سال‌های گذشته از روش FIFO (اولین صادره از اولین وارده) برای ارزیابی موجودی کالا استفاده می‌کرده است. در سال جاری، شرکت تصمیم می‌گیرد به روش میانگین موزون تغییر رویه دهد. این تغییر، تعدیل سنواتی محسوب شده و باید طبق الزامات استانداردها ثبت و افشا شود. تأثیر این تغییر بر سود (زیان) انباشته ابتدای دوره جاری اعمال خواهد شد.
الزامات افشا در مورد تعدیلات سنواتی
استانداردهای حسابداری، الزامات دقیقی را برای افشای اطلاعات مربوط به تعدیلات سنواتی تعیین کرده‌اند. این الزامات شامل موارد زیر است:
- ماهیت تعدیل: توضیح دقیق در مورد نوع اشتباه یا دلیل تغییر رویه حسابداری.
- مبلغ تعدیل: مبلغ تعدیلات سنواتی برای هر یک از اقلام صورت‌های مالی که تحت تأثیر قرار گرفته‌اند.
- تأثیر تعدیل بر دوره‌های گذشته: تأثیر تعدیلات سنواتی بر سود (زیان) خالص و سایر اقلام صورت‌های مالی دوره‌های گذشته.
رعایت این الزامات، به شفافیت گزارش‌های مالی کمک کرده و به ذینفعان امکان می‌دهد تا تأثیر تعدیلات سنواتی را به درستی درک کنند.
در نهایت، درک صحیح از استانداردهای حسابداری مرتبط با تعدیلات سنواتی برای تهیه صورت‌های مالی قابل اتکا و تصمیم‌گیری‌های آگاهانه ضروری است.
الزامات مربوط به افشای تعدیلات سنواتی در صورت‌های مالی
همانطور که می‌دانیم، صورت‌های مالی تصویری از وضعیت مالی و عملکرد یک واحد تجاری در یک دوره زمانی مشخص ارائه می‌دهند. صحت و شفافیت این صورت‌ها برای تصمیم‌گیری‌های آگاهانه توسط ذینفعان (سهامداران، اعتباردهندگان، سرمایه‌گذاران و غیره) حیاتی است. تعدیلات سنواتی، به عنوان اصلاحاتی که بر حساب‌های دوره‌های مالی گذشته اعمال می‌شوند، می‌توانند تأثیر قابل توجهی بر این صورت‌ها داشته باشند. به همین دلیل، استانداردهای حسابداری، الزامات دقیقی را برای افشای این تعدیلات در نظر گرفته‌اند تا از شفافیت و قابلیت اتکای اطلاعات مالی اطمینان حاصل شود. افشای مناسب تعدیلات سنواتی، نه تنها به درک بهتر وضعیت مالی واحد تجاری کمک می‌کند، بلکه از گمراهی و تصمیم‌گیری‌های نادرست نیز جلوگیری می‌کند. در ادامه به بررسی دقیق‌تر این الزامات می‌پردازیم و با ارائه مثال‌هایی، نحوه اجرای آن‌ها را تشریح می‌کنیم.
هدف از الزامات افشا
هدف اصلی از الزامات افشای تعدیلات سنواتی، ارائه اطلاعات کافی به استفاده‌کنندگان صورت‌های مالی است تا آن‌ها بتوانند:
- ماهیت و دلیل تعدیل را درک کنند: چرا تعدیل انجام شده است؟ آیا ناشی از یک اشتباه بوده یا تغییر در رویه حسابداری؟
- تأثیر تعدیل بر دوره‌های گذشته را ارزیابی کنند: این تعدیل چه تأثیری بر سود و زیان، دارایی‌ها، بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام در دوره‌های گذشته داشته است؟
- قابلیت مقایسه صورت‌های مالی را حفظ کنند: با افشای مناسب، امکان مقایسه صورت‌های مالی بین دوره‌های مختلف و با سایر شرکت‌ها حفظ می‌شود.
الزامات اصلی افشا
استانداردهای حسابداری، معمولاً موارد زیر را به عنوان حداقل الزامات افشا برای تعدیلات سنواتی در نظر می‌گیرند:
- شرح ماهیت تعدیل: توضیح واضح و مختصر در مورد نوع اشتباه یا دلیل تغییر رویه حسابداری. به عنوان مثال، “اصلاح اشتباه در محاسبه ذخیره مالیات بر درآمد سال گذشته” یا “تغییر از روش FIFO به روش میانگین موزون در ارزیابی موجودی کالا”.
- مبلغ تعدیل: مبلغ تعدیل برای هر یک از اقلام صورت‌های مالی که تحت تأثیر قرار گرفته‌اند. این مبلغ باید به تفکیک برای هر دوره مالی گذشته که تحت تأثیر قرار گرفته، ارائه شود.
- تأثیر تعدیل بر سود (زیان) خالص هر دوره: تأثیر تعدیل بر سود (زیان) خالص هر دوره گذشته که تحت تأثیر قرار گرفته، باید به صورت جداگانه افشا شود. همچنین، تأثیر تعدیل بر سود (زیان) انباشته ابتدای دوره نیز باید مشخص شود.
- ارائه مجدد اطلاعات مقایسه‌ای: در صورت امکان، اطلاعات مقایسه‌ای دوره‌های گذشته باید به گونه‌ای ارائه شوند که تأثیر تعدیلات سنواتی در آن‌ها لحاظ شده باشد. این امر به کاربران صورت‌های مالی کمک می‌کند تا تصویر دقیق‌تری از روند عملکرد واحد تجاری داشته باشند. اگر ارائه مجدد اطلاعات مقایسه‌ای عملی نباشد، باید دلایل آن در یادداشت‌های توضیحی افشا شود.
مثال‌های تکمیلی از افشا
مثال ۱: تغییر در برآورد عمر مفید دارایی:
فرض کنید شرکتی در سال گذشته عمر مفید یک ماشین را ۱۰ سال برآورد کرده است. در سال جاری، با بررسی‌های بیشتر، مشخص می‌شود که عمر مفید واقعی این ماشین ۸ سال است. این تغییر در برآورد، تعدیل سنواتی محسوب شده و باید در یادداشت‌های توضیحی به شرح زیر افشا شود:
“در سال جاری، شرکت برآورد عمر مفید ماشین آلات تولیدی را از ۱۰ سال به ۸ سال تغییر داده است. این تغییر ناشی از بررسی‌های فنی جدید و اطلاعات به دست آمده در مورد میزان استفاده و فرسودگی ماشین آلات است. تأثیر این تغییر بر استهلاک انباشته و سود (زیان) انباشته به شرح زیر است:”
(سپس جدولی ارائه می‌شود که تأثیر این تغییر را بر استهلاک انباشته و سود (زیان) انباشته در دوره‌های گذشته نشان می‌دهد.)
مثال ۲: کشف تقلب:
فرض کنید در سال جاری، مشخص می‌شود که در سال گذشته، یکی از کارکنان شرکت اقدام به اختلاس کرده است. این موضوع، تعدیل سنواتی محسوب شده و باید به طور کامل در یادداشت‌های توضیحی افشا شود. افشا باید شامل موارد زیر باشد:
- شرح مختصری از ماهیت تقلب
- مبلغ اختلاس
- نحوه کشف تقلب
- اقدامات انجام شده برای جلوگیری از وقوع مجدد چنین مواردی
- تأثیر مالی تقلب بر صورت‌های مالی دوره‌های گذشته
این مثال نشان می‌دهد که افشای تعدیلات سنواتی می‌تواند شامل موارد بسیار مهم و حساسی باشد و باید با دقت و شفافیت کامل انجام شود.
با رعایت دقیق الزامات افشا، شرکت‌ها می‌توانند اعتماد ذینفعان را جلب کرده و از بروز مشکلات احتمالی در آینده جلوگیری کنند.
نحوه برخورد با تغییر در رویه‌های حسابداری و تأثیر آن بر تعدیلات سنواتی
تغییر در رویه‌های حسابداری، به معنای تغییر از یک روش حسابداری پذیرفته شده به روشی دیگر است که توسط استانداردهای حسابداری مجاز شمرده می‌شود. این تغییرات می‌توانند به دلایل مختلفی از جمله بهبود ارائه اطلاعات مالی، تطابق با استانداردهای جدید یا تغییر در شرایط کسب و کار رخ دهند. با این حال، تغییر در رویه‌ها می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر صورت‌های مالی داشته باشد و به همین دلیل، نحوه برخورد با آن‌ها و تأثیرشان بر تعدیلات سنواتی، موضوعی مهم در حسابداری است. در ادامه به بررسی این موضوع می‌پردازیم.
نحوه برخورد با تغییر در رویه‌های حسابداری
هنگامی که یک واحد تجاری تصمیم به تغییر رویه حسابداری می‌گیرد، باید موارد زیر را در نظر داشته باشد:
- توجیه مناسب: تغییر رویه باید با دلیل منطقی و بر اساس الزامات استانداردهای حسابداری صورت گیرد. صرف تمایل به بهبود سود یا کاهش مالیات، دلیل موجهی برای تغییر رویه نیست.
- اعمال بأثر رجعی: به طور کلی، تأثیر تغییر رویه باید به صورت بأثر رجعی (Retroactively) بر دوره‌های گذشته اعمال شود. به این معنی که فرض می‌شود رویه جدید از ابتدا مورد استفاده قرار گرفته است و صورت‌های مالی دوره‌های گذشته بر اساس آن تعدیل می‌شوند.
- افشای مناسب: ماهیت تغییر رویه، دلیل آن و تأثیر آن بر صورت‌های مالی باید در یادداشت‌های توضیحی افشا شود.
تأثیر تغییر در رویه‌ها بر تعدیلات سنواتی
تغییر در رویه‌های حسابداری معمولاً منجر به تعدیلات سنواتی می‌شود. این تعدیلات به منظور اصلاح صورت‌های مالی دوره‌های گذشته و ارائه اطلاعات مقایسه‌ای سازگار با رویه جدید انجام می‌شوند. تأثیر تعدیلات سنواتی ناشی از تغییر رویه، مستقیماً بر مانده ابتدای دوره سود (زیان) انباشته اعمال می‌شود و در صورت سود و زیان دوره جاری منعکس نمی‌شود.
مثال
فرض کنید شرکتی در سال‌های گذشته از روش FIFO (اولین صادره از اولین وارده) برای ارزیابی موجودی کالا استفاده می‌کرده است. در ابتدای سال جاری، شرکت تصمیم می‌گیرد به روش میانگین موزون تغییر رویه دهد.
برای محاسبه تأثیر این تغییر بر تعدیلات سنواتی، شرکت باید موجودی کالای پایان دوره سال گذشته را با هر دو روش FIFO و میانگین موزون محاسبه کند. فرض کنید:
- موجودی کالا پایان دوره سال گذشته به روش FIFO: ۱۰۰ میلیون تومان
- موجودی کالا پایان دوره سال گذشته به روش میانگین موزون: ۱۲۰ میلیون تومان
تفاوت این دو مبلغ (۲۰ میلیون تومان) نشان‌دهنده تأثیر تغییر رویه بر سود (زیان) انباشته ابتدای دوره جاری است. این مبلغ به عنوان تعدیل سنواتی در ابتدای دوره جاری به سود (زیان) انباشته اضافه می‌شود.
به عبارت دیگر، فرض می‌شود که اگر شرکت از ابتدا از روش میانگین موزون استفاده می‌کرد، سود (زیان) انباشته ابتدای دوره جاری ۲۰ میلیون تومان بیشتر می‌بود. این موضوع در یادداشت‌های توضیحی صورت‌های مالی به طور کامل افشا می‌شود و اطلاعات مقایسه‌ای دوره‌های گذشته نیز بر اساس روش میانگین موزون ارائه می‌شوند.
این مثال نشان می‌دهد که تغییر در رویه‌های حسابداری می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر صورت‌های مالی داشته باشد و به همین دلیل، رعایت الزامات استانداردها در این زمینه از اهمیت بالایی برخوردار است.
مقایسه استانداردهای حسابداری ایران و بین‌المللی در خصوص تعدیلات سنواتی
مقایسه استانداردهای حسابداری ایران و بین‌المللی در خصوص تعدیلات سنواتی، اگرچه در کلیات مشابهت‌هایی دارند، اما در جزئیات تفاوت‌هایی نیز مشاهده می‌شود.
مشابهت‌ها:
- هر دو استاندارد، تعدیلات سنواتی را به عنوان اصلاح اشتباهات دوره‌های گذشته یا تغییر در رویه‌های حسابداری تعریف می‌کنند.
- هر دو تأکید دارند که تأثیر این تعدیلات باید مستقیماً بر سود (زیان) انباشته ابتدای دوره اعمال شود و نه در سود و زیان دوره جاری.
- هر دو بر لزوم افشای کامل ماهیت، مبلغ و تأثیر تعدیلات سنواتی در یادداشت‌های توضیحی صورت‌های مالی تأکید دارند.
تفاوت‌های اصلی:
- نحوه ارائه: در استانداردهای بین‌المللی (IFRS)، تعدیلات سنواتی معمولاً در “صورت تغییرات حقوق صاحبان سهام” ارائه می‌شوند. در حالی که در استانداردهای حسابداری ایران، این تعدیلات در یادداشت‌های توضیحی و گاهی در صورت سود و زیان جامع (در بخش تعدیلات سنواتی) ارائه می‌شوند. به طور کلی، صورت تغییرات حقوق صاحبان سهام به شکل مستقل در استانداردهای ایران وجود ندارد.
- الزامات افشا: اگرچه هر دو استاندارد بر افشای کامل تأکید دارند، اما ممکن است در جزئیات الزامات افشا تفاوت‌هایی وجود داشته باشد. برای مثال، IFRS ممکن است الزامات دقیق‌تری در مورد نحوه ارائه اطلاعات مقایسه‌ای تعدیل‌شده داشته باشد.
- مفهوم سود و زیان جامع: در IFRS، “صورت سود و زیان جامع” شامل تمام درآمدها و هزینه‌های شناسایی شده در یک دوره است، از جمله مواردی که در سود و زیان دوره جاری منعکس نمی‌شوند. در استانداردهای ایران، مفهوم سود و زیان جامع ممکن است کمی متفاوت باشد و نحوه برخورد با برخی اقلام مانند “سایر درآمدها و هزینه‌های شناسایی شده” ممکن است فرق کند و در نتیجه نحوه ارائه تعدیلات سنواتی مرتبط با این اقلام نیز می‌تواند متفاوت باشد.
در نهایت، هدف هر دو مجموعه استاندارد، ارائه اطلاعات مالی شفاف و قابل اتکا است. با این حال، حسابداران باید به تفاوت‌های جزئی بین این دو مجموعه استاندارد توجه داشته باشند تا از ارائه صحیح و مطابق با استاندارد اطلاعات مالی اطمینان حاصل کنند.
چالش‌های پیاده‌سازی استانداردهای حسابداری در خصوص تعدیلات سنواتی
پیاده‌سازی استانداردهای حسابداری، به ویژه در مورد موضوع پیچیده‌ای مانند تعدیلات سنواتی، می‌تواند چالش‌های متعددی را برای واحدهای تجاری به همراه داشته باشد. این چالش‌ها می‌توانند ناشی از ابهامات در استانداردها، دشواری در تشخیص و اندازه‌گیری اشتباهات دوره‌های گذشته، یا مشکلات مربوط به سیستم‌های اطلاعاتی و رویه‌های داخلی باشند. درک این چالش‌ها و یافتن راهکارهای مناسب برای غلبه بر آن‌ها، برای اطمینان از ارائه صحیح و مطابق با استاندارد اطلاعات مالی ضروری است. در ادامه به برخی از این چالش‌ها اشاره می‌کنیم.
تشخیص و اندازه‌گیری اشتباهات
یکی از مهم‌ترین چالش‌ها در پیاده‌سازی استانداردهای مربوط به تعدیلات سنواتی، تشخیص و اندازه‌گیری صحیح اشتباهات دوره‌های گذشته است. این امر می‌تواند به دلایل زیر دشوار باشد:
- گذشت زمان: با گذشت زمان، ممکن است اسناد و مدارک مربوط به دوره‌های گذشته از بین رفته یا دسترسی به آن‌ها دشوار شود.
- پیچیدگی معاملات: برخی از معاملات پیچیده بوده و تشخیص اشتباه در آن‌ها نیازمند بررسی دقیق و تخصصی است.
- تغییر پرسنل: تغییر پرسنل در بخش حسابداری می‌تواند منجر به از بین رفتن دانش و تجربه در مورد رویه‌ها و رویدادهای گذشته شود.
مثال: فرض کنید شرکتی در سال‌های گذشته، درآمد حاصل از فروش اقساطی را به طور کامل در زمان فروش شناسایی می‌کرده است، در حالی که طبق استانداردهای حسابداری باید بخشی از آن به دوره‌های آتی منتقل می‌شد. پس از گذشت چند سال، تشخیص دقیق مبلغ درآمدی که باید به دوره‌های آتی منتقل می‌شد و تأثیر آن بر سود (زیان) انباشته، می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.
ابهامات در تفسیر و اجرای استانداردها
استانداردهای حسابداری، اگرچه چارچوبی کلی ارائه می‌دهند، اما ممکن است در برخی موارد ابهاماتی در تفسیر و اجرای آن‌ها وجود داشته باشد. این ابهامات می‌تواند منجر به برداشت‌های متفاوت و در نتیجه، اعمال رویه‌های مختلف توسط واحدهای تجاری مختلف شود.
مثال: استانداردهای حسابداری، تعریف مشخصی از “اهمیت” اشتباه ارائه نمی‌دهند. تشخیص اینکه یک اشتباه به حدی با اهمیت است که نیاز به تعدیل سنواتی داشته باشد یا خیر، بر عهده قضاوت حرفه‌ای حسابداران است و می‌تواند منجر به اختلاف نظر شود.
علاوه بر این موارد، چالش‌های دیگری نیز در پیاده‌سازی استانداردهای مربوط به تعدیلات سنواتی وجود دارد، از جمله:
- هزینه‌های پیاده‌سازی: انجام تعدیلات سنواتی می‌تواند هزینه‌بر باشد، به ویژه اگر نیاز به بازبینی و اصلاح اطلاعات دوره‌های گذشته باشد.
- مقاومت در برابر تغییر: ممکن است در داخل سازمان مقاومتی در برابر تغییر رویه‌ها و اصلاح اطلاعات گذشته وجود داشته باشد.
- نیاز به آموزش: پرسنل حسابداری باید آموزش‌های لازم را در مورد نحوه شناسایی، ثبت و افشای تعدیلات سنواتی ببینند.
با در نظر گرفتن این چالش‌ها و برنامه‌ریزی مناسب، واحدهای تجاری می‌توانند استانداردهای حسابداری مربوط به تعدیلات سنواتی را به طور مؤثر پیاده‌سازی کنند و از ارائه اطلاعات مالی صحیح و شفاف اطمینان حاصل کنند.
